Er komt ooit een dag
Er komt ooit een dag,
dat ik je uitzwaai op het schoolplein.
Je hand nog even in de mijne,
twijfelend, dan los.
En ik hou me groot,
omdat jij dat van mij nodig hebt.
Er komt ooit een dag,
dat je op je fiets stapt,
zonder omkijken,
met vriendjes die lachen
en een wereld die voor je opengaat.
Ik zal naar je kijken tot je uit het zicht bent,
want je ruggetje vertelt me,
dat je leert vertrouwen op je eigen kracht.
Er komt ooit een dag,
dat je denkt me niet meer nodig te hebben.
En dat is oké,
want mijn armen blijven als vangnet onder je vleugels,
wanneer jij ze spreidt om te vliegen.
Er komt ooit een dag,
dat je echt uitvliegt.
Misschien ver, misschien dichtbij.
Misschien voorzichtig, misschien vol vuur.
Maar jouw weg wordt de jouwe,
en ik zal trots zijn.
Er komt ooit een dag,
dat je een thuis maakt met eigen handen,
met liefde die jij ooit in mijn ogen zag.
En ik zal kijken,
met zachte ogen en het vertrouwen dat jij je weg vindt.
Er komt misschien een dag,
dat je de liefde die ik jou gaf,
weerspiegeld ziet in een nieuw paar ogen.
En misschien zul je dan weten,
hoe groot mijn hart werd toen jij kwam.
Er zal ook een dag komen,
dat mijn handen jouw dagen niet meer kunnen aanraken.
Maar weet dan dit:
er is nooit een dag geweest
dat ik niet aan jou heb gedacht.
Geen moment dat jij niet woonde in mijn hart.
En vanaf die dag
draag je me mee.
Zoals ik jou altijd droeg —
met eindeloze liefde.
Liefs,
Maud
